1/3 om!

Drie weken, met nog zes te gaan. Dat maakt dus, als ik me niet vergis, dat één derde van mijn tijd hier voorbij is. De derde week is, net als de eerste en de tweede ook weer snel langs gevlogen. Op vlak van stage was deze week niet zo anders als de vorige. Ik krijg meer en meer de gelegenheid zelf therapie te geven, wat leuk is. En de zomer was voor een paar dagen terug in het land, dus daar hebben we van geprofiteerd met een paar mooie wandelingen in de omgeving van de manege. Ontdekking van de week: foto's trekken van op een wandelen paard is niet zo eenvoudig als het lijkt, tenminste niet als je wil dat de foto's iets anders dan een wazige massa van strepen en vlekken tonen. :)

Links Martina op Pjakkur, rechts patiëntje op Bjartur, en dat hoofd dat je ziet hangt vast aan Garun, waar ik dus op reed.

Zaterdag ben ik een namiddagje naar Tegel gereden, de dichtstbijzijnde 'place-to-shop'. Daar heb ik geen foto's van want winkels zijn niet zo interessant, en ik had mijn fototoestel niet bij (die plaats was gereserveerd voor shop-goed).
Zondag was rustdag. Kamer opruimen (was nodig!), wandelingetje maken, een beetje rondhangen... Leuk!

Week 2

De 2de week stage is voorbij gevlogen. Herfstvakantie voorbij, dus wat meer van de vaste patiënten leren kennen. Een beetje in de praktijk mee gevolgd, en een beetje meer bij de paardjes. Martina laat mij stilaan ook meer en meer zelf doen, wat wel spannend is, maar vooral leuk en leerrijk. Ze profiteert er ook van dat ze iemand heeft die ze jobjes kan laten doen zoals een half uurtje vroeger komen om de paardjes van de weide te halen enzo... Maar dat doe ik dan weer geweldig graag, hoe meer tijd ik extra bij die pony's kan doorbrengen, hoe liever. EN dat dagelijkse heen en weer lopen door gras en zand is ook nog eens goed voor mijn conditie. Mooi meegenomen. Martina heeft ook voorgesteld dat ze mij wat kan bijbrengen over de omgang met de pony's en hun training. Hoe benader je een paard zodat het respect voor je heeft, waar moet je op letten als je met de patiënten bezig bent, hoe leer je hen naar je commando's luisteren, en ze begrijpen... Daar kijk ik dus enorm naar uit, en hopelijk kan ik van die kennis wat meenemen en thuis op mijn eigen paardje toepassen, want die kan wel nog wat opvoeding gebruiken.

Woensdag ben ik met een andere ergo uit de praktijk, Meike, meegelopen. Zij richt zich bijna uitsluitend op volwassenen met een fysieke problematiek. Een hele dag geen kindjes, dat was eens wat anders, maar zeker niet minder interessant. Ik ben dan ook mee gegaan op huisbezoek bij een CVA-patiënt. Wat mij daar opviel, was dat er ook meteen een veel huiselijkere sfeer hing. Er werd ons wat te drinken aangeboden, de omgang was minder formeel... Ik weet nu wel niet of dat aan het verschil huisbezoek-praktijk lag, of aan het verschil in therapeut. Misschien ontdek ik dat in de komende weken nog wel.

En wat beter om te ontspannen na een week intensieve stage, dan een namiddag/avondje Berlijn. Zondagnamiddag hebben Ingrid en Gerhard mij meegenomen naar één van Berlijns grote winkelstraten.

Berlijnse versie van de Nieuwstraat

Bovendien was het de laatste dag van het Festival of Lights. 's Avonds worden er dan op belangrijke gebouwen allerlei beelden/vormen/figuren geprojecteerd. Was wel leuk om te zien, maar moeilijk op foto vast te leggen. Een opdracht die iets te veel gevraagd was voor mij kodakje. Nu ja ik heb geprobeerd toch iets op beeld vast te leggen, het resultaat krijg je hieronder. Als je een idee wil krijgen van hoe het er ECHT uitzag, kan je altijd een kijkje nemen op de website. http://festival-of-lights.de/

Meer foto's! Cool!

Vandaag eindelijk een paar foto's van de praktijk en de pony's kunnen trekken. (D.w.z. ik had eens het verstand mijn fototoestel mee te nemen.)

De Praxis (praktijk dus, Duits is eigenlijk niet zooo moeilijk):

De praktijk bevindt zich op de eerste verdieping.

Een logopediste deelt de praktijk met de ergo's.

Ontvangst + bureauruimte

En die definitie herken ik ondertussen in ALLE talen.

Therapieruimte 1

Therapieruimte 1

Therapieruimte 1

Therapieruimte 2

Therapieruimte 2

 En dan nu de pony's enzo. De meeste pony's zijn Ijslandse pony's, en ze zijn hier dan ook de uitdaging aangegaan om ze allemaal Ijslandse namen te geven. Tof, maar vooral onuitspreekbaar.

Nog geen pony's te zien hier.

Zadelkamer/caravan (of iets dergelijks)

De twee hondjes Bärchen en Aradis

Oké daar gaan we dan (de namen worden misschien binnenkort nog wel eens aangepast, ik kan ze nog altijd niet perfect uit mekaar houden, en zeker niet op foto):

Garun (uitgesproken: "Gaaroen")

Vinni

Indiana (en de poep van Vinni)

Pjakkur ("Pjekkuur")

Van links naar rechts: Django, Gàt ("Gaoet") en nog eens Garun.
Gàt is de dochter van Garun

En dan ontbreekt er nog ééntje: Bjärtur ("Bjetuur" ofzoiets, ik mompel meestal gewoon iets dat erop lijkt met nog een hoestje ertussen ofzo), maar die volgt dan later nog wel eens.

Week 1: überlebt

De eerste week is al voorbij. Het was hier herfstvakantie, dus op stage-vlak was het redelijk rustig. In de vakantie komen de meeste patiënten namelijk niet naar de therapie. Maandagvoormiddag heb ik dus gevolgd in de praktijk, maar maandagnamiddag, dinsdag, woensdag en vrijdag was het volledig op de manege te doen.

Zowel maandagnamiddag als dinsdag hebben we een wandeling door het bos gemaakt. Martina (de ergotherapeut en dus mijn mentor) te paard, ik te paard en de patiënt ook te paard, maar zonder zadel en met het paard vastgemaakt aan dat van Martina. Nu ja, het zijn eigenlijk pony's waarmee we hier rijden, maar "te pony" klinkt niet zo goed. En western, wat ik nog nooit gedaan had, dus dat was op zich al een ervaring.

Woensdag stond er een soort van mini-ponykampje op het programma. We werden vergezeld door 8 kindjes tussen 5 en 11 jaar voor een dagje pony-plezier. We werden hierbij (gelukkig) ondersteund door collega-ergotherapeute Doro, en twee meisjes van om en rond de 16 jaar. Om de dag te beginnen hebben we de pony's van de paddock gehaald en een grondige poets/borstelbeurt gegeven. Daarna hebben we ze op de weide gelaten om hun buikjes rond te grazen (de pony's dus, niet de kindjes). Om de voormiddag af te sluiten hebben de kindjes met het oog op Halloween pompoen-lantaarns gemaakt. Daarna kregen de kindjes een lekker warm middagmaal, waar wij zelf ook mee van mochten genieten natuurlijk. Nadat we dus zelf ook onze buikjes rond gegeten hadden, zijn we de pony's terug van de weide gaan halen en hebben met hen een trektocht van zo'n 3,5 uur gemaakt. Hierbij hadden we 3 pony's bij die afwisselend bereden werden door de kindjes, en 1 die de koets trok, waar ook plaats op was voor 4 kindjes. Dat wil dus zeggen dat wij begeleiders zowat de hele toch te voet afgelegd hebben. Tof dus! Maar wel vermoeiend.

Een paar van de pompoenlantaarns van de kindjes (er zou overal ergens een paard in te herkennen moeten zijn)

Therapiepaardje Django

 

Donderdag had ik een vrije dag, en ben ik Hennigsdorf (waar mijn hotel was) gaan verkennen. Of toch de winkelstraat. Echt veel was daar niet te zien, al heb ik mij wel even kunnen bezighouden in een winkelgalerij met een stuk of 4 winkels, allemaal genre Hema/Kruidvat/Wibra. Massa's nutteloze gadgets aan prijzen onder 1 euro dus. Zalig! Ik had trouwens ECHT wel een nieuwe pennenzak nodig hoor, en sleutelhangers kan je toch ook nooit genoeg hebben, of schriftjes...

Vrijdag werd de werkweek dan afgesloten met nog 3 patiënten op de hippotherapie (ik moet eigenlijk 'reittherapie' zeggen, want dat is hier niet volledig hetzelfde), waarvan 1 volwassene met reuma, een tienerjongen met psychosociale en grofmotorische moeilijkheden, en een meisje van 5 met ontwikkelingsachterstand, dat ik woensdag ook al gezien had.

Vandaag was daar dan het grote moment: De verhuis naar mijn gastgezin. Mijn "gast-ouders" Ingrid en Gerhard zijn heel vriendelijk en hebben mij met open armen in hun huis ontvangen. Ik heb het studiootje op de zolder, waar hun zoon nog niet zo lang geleden is uitgetrokken, gekregen en het is geweldig. Licht, ruim, gezellig... Ik heb hier ook een terras, mijn eigen badkamer en zelfs een keukentje. We hebben al gezellig thee gedronken en taart gegeten, kwestie van mekaar wat te leren kennen, en ze hebben mij kort rondgeleid in de buurt. Vanavond komt hun zoon met zijn vriendin langs voor een "Bayerische Avond". Ik weet niet goed wat ik daarvan moet verwachten, maar er is eten en plezier mee gemengd, dus tegenvallen zal dat vast niet.

En een tv en alles!

Laten we het een inloopdressing noemen?

Aangekomen.

Gisteren na een uur of 9 rijden, aangekomen in het hotel waar ik mijn eerste week zal doorbrengen. Geen grote luxe, maar alles is proper en in orde. Eerst even installeren in de kamer en dan op verkenning. We zijn alvast even naar de praktijk en de manege waar ze de hippotherapie geven gaan kijken. De praktijk was natuurlijk gesloten, dus dat blijft een verrassing voor morgen, maar nu weet ik tenminste al hoe het gebouw eruit ziet, waar ik kan parkeren, waar ik moet binnengaan enzovoort, dus moet ik mij morgen al geen zorgen meer maken dat ik het niet zou vinden. De manege was vooral heel groot, met twee grote overdekte pistes en nog enkele buiten, en zo'n 39 miljoen stallen. Waar de therapiepaardjes staan zal ik dus ook morgen pas ontdekken, kwestie van de spanning er dan toch nog een beetje in te houden.

Morgen word ik om 10u in de praktijk verwacht, verslag van die eerste dag en de dagen erna volgt binnenkort!

Hier alvast een paar fotootjes van mijn hotelkamer.

Nog 4...

Korte update i.v.m. verblijfplaats: toch nog een gastgezin gevonden! Tof! Wel minder dicht bij de praktijk, 17 km, maar met de auto moet dat goed te doen zijn. En zo'n interim-familie, dat lijkt me ook wel leuk. De eerste week van mijn stage zijn ze wel op vakantie, en aangezien ik moeilijk mezelf in hun huis kan verwelkomen, ga ik de eerste week dan maar op hotel. Zo kan ik me de eerste week volledig focussen de nieuwe stageplaats, (semi)vreemde taal en land, ... Tof! Nog maar 4 dagen! Waaa!